بازم مادر زهرا اومد ! خدا می دونه که دوست دارم براش کاری انجام بدم اما نمی تونم دستم بسته است .
زهرا یکسال مدرسه ی ما می آمد اما جزو بچه  های ناسازگار بود و سن عقلیش با سن تقویمی چند سال اختلاف داشت .
توی اون یکسال که با ما بود چه از دستش کشیدیم خدا می دونه و بس !
تا ازش غافل می شدیم بچه ها رو گاز می کند یا اونها رو به شدت می زد و تازه علاقه ی عجیبی به سطل آشغال داشت و مدام از تو سطل هر چه گیرش می آمد می خورد .
هر چه هم به مادرش می گفتیم که بیا و زهرا را ببر برای معالجه فایده نداشت آخر مادرش هم کم از زهرا نداشت .
اون سال زهرا مردود شد و بالاخره ما با هزار ترفند مادرش را وادار کردیم زهرا را به مرکز استثنایی ببرد و بعد انجام تست و معاینات حد سن عقلی او 4 ساله تشخیص داده شد و او در مهد کودک آنجا برای آموزش پذیزفته شد .
اما مادر زهرا از آن سال همیشه به ما سر می زند و التماس دعا دارد او زن جوانی است که مدتها نیز همسرش اورا ترک کرده بود و برای همین برای خرج زندگی دایما پیش این وآن دست دراز می کرد و من به خاطر جوانیش می ترسیدم به انحراف کشیده شود برای همین تا جایی که می توانستیم به او کمک می کردیم تا اینکه مجددا با همسرش بازم مادر زهرا اومد ! خدا می دونه که دوست دارم براش کاری انجام بدم اما نمی تونم دستم بسته است .
زهرا یکسال مدرسه ی ما می آمد اما جزو بچه  های ناسازگار بود و سن عقلیش با سن تقویمی چند سال اختلاف داشت .
توی اون یکسال که با ما بود چه از دستش کشیدیم خدا می دونه و بس !
تا ازش غافل می شدیم بچه ها رو گاز می کند یا اونها رو به شدت می زد و تازه علاقه ی عجیبی به سطل آشغال داشت و مدام از تو سطل هر چه گیرش می آمد می خورد .
هر چه هم به مادرش می گفتیم که بیا و زهرا را ببر برای معالجه فایده نداشت آخر مادرش هم کم از زهرا نداشت .
اون سال زهرا مردود شد و بالاخره ما با هزار ترفند مادرش را وادار کردیم زهرا را به مرکز استثنایی ببرد و بعد انجام تست و معاینات حد سن عقلی او 4 ساله تشخیص داده شد و او در مهد کودک آنجا برای آموزش پذیزفته شد .
اما مادر زهرا از آن سال همیشه به ما سر می زند و التماس دعا دارد او زن جوانی است که مدتها نیز همسرش اورا ترک کرده بود و برای همین برای خرج زندگی دایما پیش این وآن دست دراز می کرد و من به خاطر جوانیش می ترسیدم به انحراف کشیده شود برای همین تا جایی که می توانستیم به او کمک می کردیم تا اینکه مجددا با همسرش دارد زندگی می کند .
مادر زهرا ، همسرش یک پیرمرد است که توانایی انجام کا را ندارد لذا هر چند وقت یکبار به مدرسه ی ما سر می زند تا شاید کسی به او کمکی بکند .
و باز او آمد ، آمد تا برای ماه مبارک رمضان مواد غذایی  به  او بدهیم ؛ خنده ای کردم و گفتم : ببین خیرین فعلا سرشان شلوغ است و وقت ندارند چیزی به کسی بدهند و ما هم شرمنده شما هستیم (البته سعی می کنیم او را دست خالی برنگردانیم ، و نباید فراموش شود که ما در یک محیط آموزشی هستیم نه یک مرکز خیریه )
به هر حال خدا کنه یک نفر پیدا بشه هدیه ای تقدیم این عزیزان بکنه تا ما در این ماه عزیز از خجالت خیلی از خانواده هایی که منتظر هستند در بیاییم